Werkstuk 'Vogelvrouw', 2000

Maker: Clementine Gelauff

Cursus: Beeldhouwen in steen

Vogelvrouw uit het verleden
Het is gemaakt op een workshop van Tengenenge, zo’n 12 jaar geleden. Ik was toen erg onder de indruk van de specifieke signatuur van hun werk. Inmiddels minder, het wordt me wat te voorspelbaar.
De workshop duurde een dag of zelfs alleen maar een middag, dat weet ik niet meer. Ik had er toen nog geen idee van dat een beeld maken wel wat meer tijd vraagt. Ik maakte dit figuratieve beeld, de vogelvrouw, een beetje in hun stijl. Nu werk ik niet meer figuratief, niet meer in hun stijl en zeker véél langer aan een beeld. De vogelvrouw staat er nu maar te staan. Als ik er zelf weer aan zou gaan werken, zou het hele oorspronkelijke beeld verdwijnen, denk ik. Gewoon helemaal weghakken en opnieuw beginnen. Maar ik ben wel benieuwd naar wat anderen ervan willen maken. En dan blijft mijn allereerste ervaring met beeldhouwen toch een beetje bestaan.

__________

Eerste ontvanger is Fred Broekkamp

Fred is een ervaren en bevlogen beeldhouwer. Als oud docent heeft hij  jarenlang les gegeven op de Lindenberg.

- foto's: Theo -

- Marjorie -

"In de zomer verplaatst Fred zijn atelier naar een mooie hoek in de Arcadische tuin van Nijmegen.

Daar geeft hij beeldhouwlessen.

En daar is het beeld 'Vogelvrouw' van Clementine terecht gekomen en door hem doorgegeven aan Tajddin Özen de organisator van zomerexpositie die elk jaar in de tuin wordt gehouden. Hij is beeldhouwer.

Fred vertelt dat hij rigoreus heeft ingegrepen in de subtiele vormen van het beeld dat hij ontving. En dat hij zich nu enigszins verantwoordelijk voelt voor het proces en met name voor de afwerking. Omdat dat anders zo’n saaie klus is voor de laatste ontvanger wil hij graag als laatste het beeld afwerken."

__________

Tweede ontvanger is Tajddin Özen

Tajddin Özen is kunstenaar in Nijmegen.

< foto's: Theo >

__________

Derde ontvanger is Kees van Raaij

__________

Vierder ontvanger is Martje Verhoeven

Martje Verhoeven is beeldend kunstenaar en woont in Kleve.

Martje: "Ongeveer 15 jaar geleden heb ik twee weken zitten hakken in Tengenenge in Zimbabwe; dat is heel toevallig dat ik nu een onaf beeld in handen krijg.
Hakken in de letterlijke zin van het woord doe ik niet meer, maar ik heb m'n eigen aanpak op het beeld laten gelden. Vogelvrouw; snavel en iets zachts heb ik toegevoegd. Nou ja zacht, figuurlijk bedoeld. Ik had de ogen willen veranderen, maar er moet ruimte zijn voor de volgende."


< Door onze 'Razende Reporters' van de Lindenberg, fotografie: Theo, tekst: Patrick >

Wo. 20 Jun 2012     21:12:42 +0200 51°46’40,31”N / 6°06’14.379”O

Stukje konijn

Rechtop op de pedalen, koersen de Razende Reporters dit keer in een Tour de France tempo naar Kleve. Daar logeert het onaffe werkstuk Vogelvrouw bij kunstenares Martje Verhoeven. Na een laatste, venijnige klim op de Stoppelberg, wacht een gastvrij onthaal met koel bronwater en een frisse handdoek.

Martje verontschuldigt zich, terwijl ze koffie maakt, dat haar atelier nog niet op orde is.
‘Ik woon hier net een jaar. Eerst heb ik 16 bomen omgezaagd en een hek gezet.’

Vogelvrouw pronkt parmantig op een witte sokkel voor het raam.

‘Ik heb er een stukje konijn op geplakt.’
‘Een stuk konijn??’
‘Ja, dat had ik nog liggen. Konijnenbont is zacht en flexibel. Paard of beer kun je niet zo mooi vormen. Ik werk graag met huid en haar.’

Buiten in de tuin ligt een kano bekleed met bontjassen van wilde kat. Binnen op tafel stukken konijnenvel met nekhaar van everzwijnen uit het Reichswald.

‘Toen ik het werkstuk voor het eerst zag, dacht ik ‘oh God, Zimbabwe komt terug!’ Daar heb ik zelf ooit twee weken Serpetijn gehakt. Maar ik had nu geen zin in hakken. Door die wieltjes van Kees dacht ik ‘oh, ik kan alles.’ Die wieltjes zijn leuk.’

Koffie en koek komen op tafel. Fotograaf Theo bestudeert een stapel Egyptischachtige mummiepoppetjes op een tafel verderop.

‘Eerst dacht ik aan iets fel roze, maar dat was toch te hard voor de steen. Dat oranje krabbenschaartje vond ik ooit. Dat zit er stevig op. Aan de zijkant heb ik een handje geaccentueerd met streepjes. Zebrastrepen. Het past bij de radertjes van de wieltjes.’
‘Heb je jezelf ingehouden?’
‘Ja nou! Als ik het had mogen afmaken, had ik nog iets met die ogen gedaan. Gat erin boren en een veer erdoor of zo. En ik had er twee tietjes opgeplakt. Maar ik laat het zo, anders wordt de stempel te zwaar, dan ontneem je de ander de creativiteit.
‘Wil je je opvolger nog iets meegeven?’
‘Nee. Wat ik te zeggen heb, zit er dik en dubbel opgeplakt. Wie lust er een glas wijn? Wit? Rood?

Ondergetekende zegt geen nee tegen de Chardonnay. Fotograaf Theo denkt aan de Tour terug en gaat voor een nieuwe ronde koffie.

Vogelvrouw is de tussenstop in het atelier van Martje duidelijk goed bekomen. De Razende Reporters ook.

< Theo & Patrick >


__________